การเตรียมอาหารก่อนเข้าป่า
ป่า คือ ป่า เอาอะไรแน่นอนอะไรไม่ได้ อย่าประมาท ในช่วงที่เข้าไป ถ้า
ท่านไปติดป่าจะได้ไม่อด หรือหิวจนเป็นลม ควรเตรียมอาหารสำรองไปทุกครั้ง นอกเหนือจากอาหารหลัก ๆ สิ่งที่จำเป็นอันดับแรกคือ “ข้าวสาร” อันนี้สำคัญที่สุด ถ้าไม่มีข้าวเข้าป่าก็อย่างเข้าไป อย่างคิดว่าในป่าจะมีให้เราเหมือนอยู่ด้านนอก เดินออกถนนก็เข้าซุปเปอร์มาเก็ตแล้วอยากกินอะไรก็ได้กิน และสิ่งของที่ไม่เป็นภาระและต้องใช้ประเภทพกพาง่าย เสียยาก เช่น บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป พริกแห้ง หอม กระเทียม เกลือ น้ำพริก น้ำปลา น้ำตาล พริกป่น ผงปรุงรส มะขาม มะนาว พริกขี้หนูสด ตะใคร้ ใบกระเพรา เครื่องแกงเผ็ด เครื่องแกงส้ม นำเข้าป่าไม่ต้องมาก แต่ต้องมีหากทุกคนเตรียมไป หลาย ๆ คนก็จะมีจำนวนมากเอง อาหารจำพวกนี้มีไว้ไม่เสีย ไม่เปลืองเนื้อที่มากนัก ติดไว้ทุกครั้งที่เดินทาง สักวันหนึ่งจะรู้ว่าการกิน มาม่าในป่าอร่อยกว่าในเมืองมากมายนัก คนเที่ยวป่า เดินป่าในอดีตเคยมีการนำอาหารสดโดยเฉพาะอาหารจำพวก เนื้อ ไก่ เป็ด ปัจจุบันเมื่อการเข้าป่าใช้เวลาน้อยลง ขืนใครนำไก่เป็นๆ เข้าป่าคงดูตลกพิลึก อาหารที่สามารถเก็บไว้นาน ๆ ซึ่งมีความจำเป็นในการใช้ชีวิตในป่า ตลอดจนถึงเรื่องเก็บไว้ได้นานๆ ได้แก่ปลาหมึกแห้งชนิดที่เป็นตัวใหญ่ ๆ แผ่ตากแห้งแล้วเป็นอาหารที่เก็บไว้ได้นานทำอาหารได้หลายอย่าง เช่น ผัดเผ้ด ต้มยำ แกงจืด ผัดใส่ผักต่าง ๆ “ฉะนั้นเข้าป่าทุกครั้งอย่างลืมป่าหมึกแห้ง”
อาหารสดทำไงดี
นักเดินป่าในอดีตเคยมีการนำอาหารสดโดยเฉพาะอาหารจำพวกเนื้ออาทิ เนื้อ ไก่ เป็ด หรือสัตว์ที่มีขนาดตัวไม่ใหญ่นักเข้าไปเป็น ๆ เพื่อความสดของอาหาร เนื่องจากการเข้าป่าของคนในอดีตส่วนใหญ่จะใช้เวลาในป่าค่อนข้างนาน แต่บางคนก็อาจจะใช้วิธีล่าสัตว์ป่าเพื่อเอาเนื้อมาเป็นอาหารแทน ในยุคสมัยที่สัตว์ป่าบ้านเรายังชุกชุมและไม่มีกฎหมายบังคับ จึงเป็นคำบอกเล่าที่เรายังได้ยินได้ฟังจนถึงทุกวันนี้ว่า การเข้าป่าแต่ละครั้งจะเอาเพียงแค่ข้าวสารพร้อมเครื่องปรุงเข้าไปเท่านั้น ส่วนกับข้าวไม่ว่าจะเป็นเนื้อและผักไปหาในป่า ขืนปัจจุบันคิดแบบนั้นคงอดตายแน่ เนื่องจากป่าในวันนี้ไม่ได้ มีความสมบูรณ์ในทุกด้านเหมือนในอดีต สัตว์ป่าทั้งหลายก็มีข้อบังคับในเรื่องกฎหมาย ขณะที่พวกผัก เชื่อได้เลยว่าวันนี้เรามีความเข้าใจในเรื่องธรรมชาติเหล่านี้น้อยมาก เพราะผักในธรรมชาติมีทั้งที่มีพิษและไม่มีพิษ คนที่จะบอกว่าต้นไหนกินได้ ต้นไหนกินไม่ได้ ก็จะเป็นพราน หรือชาวบ้านที่หาของป่า และชาวเขาที่อาศัยอยู่ในป่า แต่สำหรับคนเมืองแล้วแทบจะควานหาตัวในยากเต็มที แม้กระทั่งเจ้าหน้าที่นำทางก็เถอะ เพราะเรามีสิ่งอำนวยความสะดวกทางด้านต่าง ๆ เอื้ออำนวยให้มากกว่า เรามีอาหารกระป๋องหลากหลายชนิดมาทดแทนจนแทบไม่ต้องเสียเวลาที่จะให้ความสำคัญกับเรื่องอาหารจากธรรมชาติ จะว่าเป็นโชคดีกับผลิตผลจากธรรมชาติเหล่านี้ก็ได้ แต่ก็น่าเสียดายหากคนรุ่นหลังอย่างพวกเราไม่สามารถล่วงรู้ถึงความเป็นป่าที่แท้จริง ปัจจุบันเมื่อการป่าใช้เวลาน้อยลง ขืนใครนำไก่เป็น ๆ ป่าไปด้วยคงถูกข้อหาว่าบ้าแน่นอน เนื่องจากเรามีวิธีในการนำอาหารประเภทเนื้อสัตว์เหล่านั้นได้หลายวิธี วิธีที่น่าสนใจและใช้ได้ผลดีที่สุดคือ "การรวนเค็ม" ซึ่งจะทำให้สามารถเก็บอาหารประเภทเนื้อสัตว์นั้นได้อย่างน้อยที่สุดสองถึงสามวัน ขึ้นอยู่กับสภาพอากาศ หากสภาพอากาศค่อนข้างร้อนระยะเวลาก็จะสั้นลงนอกจากการรวนเค็มแล้ว การตากแห้งก็เป็นวิธีการหนึ่งที่สามารถเก็บอาหารได้ค่อนข้างนานกว่า แต่จะมีปัญหาในเรื่องนำมาเป็นส่วนผสมกับอาหารชนิดอื่น ๆ ได้ค่อนข้างยากกว่าการรวนเค็ม ส่วนพวกอาหารสดที่หาได้จากธรรมชาติเช่นพวกปลา ซึ่งก็ไม่ควรจะใช้มากเกิดกว่าความจำเป็น หากใช้ไม่หมดวิธีการที่จะเก็บได้นานก็หนีไม่พ้นเรื่องการแล่เนื้อปลาออกมาตากแห้ง หรืออบด้วยความร้อนจนแห้ง และอีกวิธีหนี่งที่ชาวเขาทั้งหลายใช้ได้แก่การทำส้ม โดยนำเนื้อสดหั่นเป็นชิ้นเล็ก ๆ ผสมเข้ากับกระเทียมที่บดละเอียดกับเกลือพอประมาณผสมให้เข้ากันกระเทียมกับเกลือจะรักษาความสดของเนื้อได้นานหลายวันไม่เชื่อก็ไปทำดู หรือหากจะให้นานก็ทำส้มเนื้อโดยใส่ข้าวสุกคลุกเคล้าให้เข้ากันเท่านี้ก็เก็บอาหารสด ๆ ได้แล้ว
ไข่ทำยังไงไม่ให้แตก...
ไข่ถือเป็นอาหารพื้นฐานสำคัญของคนไทยโดยเฉพาะไข่เจียวยอดฮิต แต่ก็บ่อยครั้งที่ต้องอดเพราะไข่เกิดแตกระหว่างการเดินทางหากขนาดมีอุปกรณ์ป้องกันแล้วยังมีโอกาสแตกได้ อาจจะมีปัญหาอยู่บ้างต้องเดินป่าเป็นระยะเวลาไกล ๆ หากเป็นไข่ไม่กี่ลูกวิธีเก็บที่ได้ผลและผ่านการพิสูจน์มาแล้วคือ "ใช้กระดาษห่อไว้อีกชั้นหนึ่ง" ก่อนที่จะบรรจุลงในหม้อสนามปิดฝาให้สนิทอย่าให้มีช่องว่างในหม้อสนาม ถ้ามีช่องว่างมากจะทำให้มันแกว่งไปแกว่งมาได้ โอกาสที่จะแตกก็มีอยู่เหมือนกัน หรือไม่ก็ใช้วิธีนำไข่ไปแทรกตัวอยู่กับวัสดุสิ่งของนิ่ม ๆ ที่ใช้ได้ผลคือ "ข้าวสารโดยเก็บไว้ในหม้อสนาม" เช่นเดียวกัน แต่มีวิธีอีกวิธีหนึ่งที่ใช้ได้ผลได้แต่ "การตีไข่ให้แตกแล้วเก็บไว้ในขวาดพลาสติกใส่น้ำมันให้ท่วมใข่ ซึ่งวิธีนี้จะรักษาความสดของไข่ไว้ได้นานเนื่องจากน้ำมันจะเป็นตัวห่อใช่ไม่ให้เสียได้...
ผักอะไรบ้างที่เก็บได้นาน...
ผักที่มีอายุการใช้งานยืนยาวเท่าที่ประสบการณ์มีอยู่มีอยู่เพียงไม่กี่ชนิดเท่านั้น เด่นที่สุดเห็นจะเป็นเจ้า "กะหล่ำปลี" พระเอกตลอดกาลของเรา ระวังก็แต่ยาฆ่าแมลงแล้วกัน เนื่องจากกะหล่ำปลีเป็นผักที่ชาวเขาปลูกกันค่อนข้างมาก นอกจากนี้ก็มีพวก "ตระกูลถั่ว" ซึ่งสามารถเก็บได้นานหลายวันไม่แพ้กัน โดยเฉพาะถั่วผัดพริกแกงนี่ถือเป็นอาหารยอดฮิตของเหล่านักเดินป่าเลยแหละ ผักคะน้าก็เก็บได้พอสมควรแต่ใบจะค่อนข้างเน่าเร็วหน่อย การจัดเตรียมอาหารที่จะใช้งานในแต่ละวันควรจะให้สอดคล้องกับสภาพความเป็นจริงของผักเหล่านั้น ไม่ใช่ใช้ถั่วก่อนคะน้าเข้าป่าคงไม่สามารถสนองความต้องการปากได้ทุกอย่างหากมันทำให้เราต้องทิ้งเสบียบบางส่วนไปโดยเปล่าประโยชน์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น