12 ต.ค. 2553

สันเย็น วังวนแห่งป่าหลังคาแดนใต้

คลิ๊กที่นี่เลย
นับจากการเดินขึ้นสำรวจยอดเจดีย์ซึ่งมี ทาร์ซานบอย ทร เอก และผม ตลอดเรื่อยมาจนถึง ทริป 7.5.3 เป็นทริปที่มีทั้งหมด 7 ชีวิต ชายสี่หญิง 3 บอย บ่าว เอก ต๋อย เล็ก แพน และเอ๋ ซึ่งคนสุดท้ายก็ได้ไปทำตามใจขวัญอยู่ที่ปาย“บ้านคุณนายตื่นสาย” และครั้งนี้ก็เป็นอีกครั้งที่ลงสู่นครศรีธรรมราช พาคณะที่ใช้ชีวิตอยู่บนรถออฟโรดมาเดินป่าสันเย็น ทริปนี้ถือว่าเป็นทริปใหญ่รวมทั้งหมด 19 ชีวิต ทริปนี้ผมไปในสถานะภาพคนแบกของ ลองเข้าไปดูป่าแดนใต้ดูบ้างว่ามันโหด มัน ฮาขนาดไหน

4 ต.ค. 2553

นับถอยหลังเพื่อย่ำไปข้างหน้า

จากประสบการณ์ของหลายๆคนที่ผมได้ฟังมาบางคนตั้งใจ
ลาออกจากงานแบบเงียบๆไม่ให้ใครรู้โดยจะรู้อีกทีก็ส่งใบลาออก
ไปแล้วไม่มีการบอกกล่าวว่าลาออกเพราะอะไร
ซึ่งทำให้คนที่เหลืออยู่ไปนั่งคิดและคาดเดากันเอาเองถึงเหตุผล
การลาออกในขณะที่ยังมีคนอีกกลุ่ม(ซึ่งดูเหมือนจะคับแค้นใจมาก)
ต้องการลาออกแบบยิ่งใหญ่ประกาศให้ทุกคนในในองค์กรของตน
ได้รับรู้พร้อมทั้งชี้นิ้วทั้งสิบนิ้วไปที่ต้นเหตุของการลาออกซึ่งไม่ว่า
จะลาออกด้วยวิธีใดก็แล้วแต่ ทั้งสองวิธีนี้ก็เป็นการลาออกที่ไม่ค่อย
สวยเท่าไรนักสำหรับตัวผมเองแล้วการลาออกนี้เป็นการตัดสินใจลา
ออกเพราะตัวเราเองไม่ใช่เพราะใครคนใดคนหนึ่งในองค์กรการลา
ออกหมายถึงความตั้งใจของคนคนหนึ่งในการออกจากองค์กร ๆจึง
ไม่อยากใช้คำพูดว่าทำๆไปเถออะไม่ต้องทุ่มเทมากหรอกเดี๋ยวก็ออกแล้ว
ถึงตัวผมเองจะไปแล้วแต่ก็ไม่ได้เป็นการไปลับไม่กลับมาใจยัง
คงอยู่กับองค์กรและเพื่อนๆพี่ๆน้องๆเสมอผมไปแล้วคนอยู่ก็อวยพร
ให้ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานด้วยน๊ะ
จากใจ...ฟังเพลงสบายกว่า