การยอมเสียเปรียบผู้อื่น คือ เมตตา = ค้ำจุนโลก
“วัน เวลา ที่ผันผ่าน คือตำนานของเรื่องราว”
"ชีวิตที่สันโดษ เรียบง่าย ย่อมมีความสุขเสมอ"
" ไม่มีความสุขใด ดีไปกว่าการใช้ชีวิต อย่างพอประมาณ "
“หมดความภูมิใจ ก็หมดรัก หมดรักก็ไม่เหลือใจให้กัน”
“คนต่างกับสัตว์ที่ "ความคิด" , คนต่างกับมนุษย์ที่ "ศีลธรรม"
มนุษย์เราจะอยู่เป็นปกติสุขได้ต้องมีดีบ้างเลวบ้างปนกันไป
หากดีเกินไปคนจักริษยา หากเลวเกินไปคนหมู่มากจะรังเกียจ หากจะอยู่ในสังคมทั่วไปอย่างปกติสุขต้องมีดีบ้างเลวบ้างปนกันไป "สมเด็จพุทธาจารย์ (โต พรหมรังสี)"
อัศวิน ผู้แกล้วกล้า ขี่ม้า ใช้ ทวน ถือดาบ
พล ธนู เป็น พวกไร้เกียรติ พวกขี้ขลาด ...
พลปืน ถือเป็นพวกชั้นต่ำ พอกะ พวกสถุล ...
" เพราะสังคม..ประเมินค่า..ที่จนรวย คนจึงสร้าง..เปลือกสวย..ไว้สวมใส่ หากสังคม..วัดค่า..ที่ภายใน คนจะสร้าง..แต่จิตใจ..ที่ใฝ่ดี "
พระพุทธเจ้าทรงตรัสว่า''บรรดาผู้ยิ่งใหญ่ มารเป็นเลิศ''แม้มารจะมีอำนาจยิ่งใหญ่ถึงอย่างนี้ แต่มนุษย์ผู้ฝึกอบรมดีแล้วด้วย ศีล สมาธิ ปัญญา ก็พิชิตมารได้ด้วยคุณธรรมของตน และมนุษย์ที่มีคุณธรรมสูงเช่นนี้ เทพเจ้าทั้งปวงตลอดถึงพรหมย่อมนบไห้ว.
..สิ่งสำคัญจึงไม่ได้อยู่ที่ว่า...วันนี้เขาอยู่หรือจากไป
สำคัญที่ว่า...ช่วงที่เรามีเวลาอยู่ด้วยกัน
ขอให้มีความทรงจำที่ดี...ก็เพียงพอแล้ว
อย่างน้อย เราก็ยังมีอะไรดีดีให้นึกถึง
และยิ้มให้ความทรงจำนั้นได้ ...
..กรอบใดกักขังแค่กาย แต่ใจอย่าหมายกั้นได้
โซ่ตรวนรัดรึงตรึงไว้ แต่ใจนั้นใฝ่เสรี..
เพราะฉันจะไป ด้วยหัวใจดวงนี้ สองขาที่มีจะปีนสู่ภูผา
เพราะฉันจะไป ให้เห็นความสุขแท้มันด้วยตา
เมื่อได้มองลงมาเห็นโลกในมุมอีกมุม มันคงช่างงดงาม
ความจริงในใจ ไม่เคยมีใครแทนที่ความรู้สึก ที่ฉันยังมีให้เธอ
วิถีคนกล้า คือการกระทำ ไม่ใช่เพียงแค่คิด
วิถีผู้กล้า กล้าทำ ต้องกล้ารับผิดชอบ.
เบื่อ ๆ อยาก ๆ อยากแล้วก็เบื่อ เบื่อแล้วก็อยาก แต่เกือบทุกครั้ง อยากมากกว่าเบื่อ
หลังจากพายุผ่านไป..ท้องฟ้าสดใสขึ้นทันตา..อุปสรรคนานาก็ผ่านเลยไป..ชีวิตใหม่เริ่มก้าวเดินอย่างทรนง..แข็งแกร่งดุจหมู่เกาะ.....กลางคลื่นลม..
น้ำย่อมตกจากที่สูง เพราะแรงดึงดูดของโลก
มนุษย์ย่อมถูกดึงให้ต่ำได้ เพราะอำนาจจากกิเลสของตนเอง
ชีวิตก็เหมือนการขี่จักรยาน จะสนุกได้มันต้องรู้จักถีบ
ต้นไม้แห่งเสรีภาพ ต้องรดด้วยเลือดของทรราช และผู้รักชาติเป็นครั้งคราว
คนจนๆก็คนทั่วไป ประชาธิปไตย สร้างจากประชาชน
" อดีตไม่ขยัน ปัจจุบันไม่ขนขวาย อนาคตไม่ต้องทำนาย "
"คนเก่งจริงไม่เรื่องมาก คนฉลาดจริงไม่มากเรื่อง"
ก็แค่อยากเห็นโลกให้กว้างไกลกว่าที่เคยเห็น
แค่อยากเป็นคนเดินดินเที่ยวท่องไปในโลกกว้าง
ในโลกกว้าง เราคิดว่าเรารู้อะไรมากแล้ว
แต่เราลืมไปว่าเรายังไม่รู้อะไรอีกมากเสียกว่าที่เรารู้
จะอยู่แบบไร้ค่า
หรือจะยอมเสียสละเพื่อปกป้องบางสิ่ง
ชีวิต คือ ความฝัน
สิ่งสำคัญ คือ เงินตรา
ยอดปราถนา คือความสุข
ไม่รู้พรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร มีเพียงแต่วันนี้และตัวเรา ถามตัวเองยังว่าวันนี้มีความสุขรึยัง
อุปสรรคคือสิ่งที่น่าตกใจก็ต่อเมื่อ.....คุณไม่ได้มองไปที่จุดหมายปลายทาง
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือลูก ลำดับรองคือครอบครัว ส่วนตัวลำดับสุดท้าย
เดินหน้าแบบเฉียงๆ ไม่เอนเอียงไปทางไหน
ไม่เร่งรีบจนเกินไป ช้าๆไวๆ ให้พองดงาม
•• ปัจจุบันเป็นผลของอดีต และเป็นเหตุของอนาคต ••
"แผ่นดินนี้ ปู่ย่า ตายายสร้าง เคยทอดร่าง ลงถมถิ่น แผ่นดินแม่
ขอลูกไทย รักษามั่น ไม่ผันแปร เป็นไทยแท้ มิใช่ไทย แต่ในนาม"
คำขวัญพระราชทานเนื่องในวันแม่แห่งชาติ ปี 52
H had มี
A unceasingly ไม่หยุดหย่อน
S shame ละอาย
B but แต่
A annoyance น่าลำคาญ
N no ไม่
D dispute โต้เถียง
รวมความก็คือ
hate dispute but seek unceasingly annoyance,no shame
แปลไทยได้ความว่า
เกลียดการทะเลาะแต่ชอบหาเรื่องรำคาญใจมาให้ไม่หยุดหย่อนและไม่มีความละอายใจ
พ...........พึ่งพาอาศัยกันในยามเดือดร้อนได้
ว............ไว้ใจได้ซึ่งกันและกันเชื่อมั่นจริงใจ
ก............มีความเกรงใจกันไม่ทำให้เดือดร้อน
และสุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุด
"ชีวิตไม่ใช่เทียนที่ดับแล้วจุดใหม่ได้ จงพึงรักษาไว้ให้นานที่สุด"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น